Fatima Bali
Gemeenteraadslid

Langstraat 76
2140 Borgerhout
tel. en fax : (03) 231 01 77
fatima.bali@antwerpen.be

Fatima Bali zetelt sinds 1988 namens Agalev in de Antwerpse gemeenteraad. Hiermee was zij de baanbreekster voor de migrantengemeenschap in de Vlaamse politiek. Als eerste verkozene voor deze gemeenschap blijft zij een symbool voor gelijke rechten voor alle inwoners. Nog steeds wordt zij door de publieke opinie in Vlaanderen gezien als belangrijk woordvoerdster en wordt dan ook overal uitgenodigd voor voordrachten en debatten.

Daarnaast is Fatima Bali vooral actief in jeugd- en buurtwerkingen in Borgerhout. In haar boek 'Mijn leven in Borgerokko' schets ze een zelfportret van de bekendste Vlaming onder de migranten.

Moeilijke problemen moeten aangepakt worden. Zo pleit zij voor een consequent beleid naar jongerencriminaliteit en bendevorming.

In de gemeenteraad volgt Fatima Bali vooral de dossiers rond:

• jeugd- en jongerenbeleid en speelmogelijkheden

• groen en ontspanningsmogelijkheden in de stad

• migrantenbeleid en integratie

http://bewoner.dma.be/fbali/guy.html

OPEN BRIEF aan formateur GUY VERHOFSTADT


IS DE VERPLICHTE INBURGERING WEL ZO EEN NEGATIEF BEGRIP ALS HET OP HET
EERSTE ZICHT LIJKT ?

Geachte formateur,
Beste Guy

Mijn stelling luidt als volgt : eerder het tegenovergestelde is waar, want
indien in Belgie o.a. de leerplicht en de kiesplicht niet waren ingevoerd,
kan men gerust aannemen dat nu nog kinderen heel jong uit werken zouden
(moeten) gaan en zouden gelijkheidsbeginselen onbestaande zijn.

Uit de praktijk blijkt dat vooral mannen zich aanbieden op de door de
overheid aangeboden cursussen.

Alleen het verplicht karakter van een soort inburgeringscontract zou de
bestaande uitsluiting kunnen opheffen waarvan vooral de vrouwen het
slachtoffer zijn. Inderdaad, zolang het enkel om een mogelijkheid (lees
recht) gaat, zullen het vaak alleen de mannelijke nieuwkomers zijn die zich
gaan scholen, onze taal leren, de bestaande sociale voordelen ontdekken en
... is onze maatschappij dus eigenlijk medeplichtig aan de uitsluiting van
minstens de helft van deze nieuwkomers, namelijk de vrouwen ! Alle
gelijkheidsbeginselen worden dus met de voeten getreden.

De kinderen van deze zelfde groep zullen wél onderricht krijgen (vermits
verplicht) en hun moeders, tantes, oma's blijven volledig onmondig achter en
kennen dus niets van hun rechten/plichten tegenover onze maatschappij.

Zij worden dus zowel door hun eigen mannen (broers, ooms, zoons...) als door
onze maatschappij vergeten en dus ernstig benadeeld en gediscrimineerd.

Antwerpen startte, op voorstel van de Agalev-fractie en in navolging van
Rotterdam, het niet onverdienstelijke PTMA-project, maar gezien het te
"vrijwillig" karakter ervan vrees ik dat deze onvoldoende aandacht schenkt
aan een toch wel grote groep nieuwkomers : de vrouwen.

Binnen dit onthaalproject worden de nieuwkomers zoveel mogelijk een
maatwerktraject aangeboden bestaande uit :
een cursus maatschappelijke oriëntatie (gekend als MOET) die de
zelfredzaamheid stimuleert en inzicht biedt in de westerse cultuur.
een educatief programma (TAALBAD)
en een toeleiding naar het reguliere arbeidscircuit via beroepsopleiding
of -vooropleiding.
Bij het inburgerinscontract denk ik niet alleen aan laaggeschoolden en
niet-EU-burgers. Ook de kaderleden die door multinationals aangetrokken
worden om zeer specifieke opdrachten uit te voeren (en hier gaat het dan
meestal om hooggeschoolden) zouden zich hiertoe bereid moeten verklaren. Bij
deze niet onbelangrijke grope is hier helemaal geen sprake van een
achteruitstellingspositie, maar wel en uitsluitend om het al dan niet
aanwezig zijn van de WIL om Nederlands te leren. Vaak spreken zij na een
verblijf van verschillende jaren nog niet één woord Nederlands (en hierbij
denk ik o.a. aan de EU-ambtenaren die in Brussel tewerkgesteld zijn).

Voor mij is het duidelijk : ook voor deze groep is een inburgeringscontract
absoluut wenselijk, met als enig drukkingsmiddel dat hier toch voorhanden
is, namelijk hun arbeidsvergunning alleen dan te verlengen als ook zij aan
de inburgeringsplicht voldoen. Het spreekt vanzelf dat een
nieuwkomer-kaderlid behoefte heeft aan een andere invulling van dergelijk
contract dan een kandidaat politiek vluchteling. Deze laatste zal meestal
behoefte hebben aan een zeer intensieve en gevarieerde trajectbegeleiding,
terwijl de eerste vooral behoefte heeft aan een cursus Nederlands en MOET.

Daarom pleit ik, dringend, voor een weldoordachte vorm van zo een
inburgeringsovereenkomst naar àlle nieuwkomers toe...ongeacht hun afkomst,
geslacht, leeftijd, vermogen...

Alléén zo kunnen àlle gelijkheidsbeginselen gerespecteerd worden en is
automatisch de énige garantie ingebouwd die elke vorm van (nu bestaande)
uitsluiting van vrouwen toe eens en voorgoed opheft.

Eén vraagje toch : " Is dit voorstel, dat ook door uw partij werd
gelanceerd, mee opgenomen in de budgetten ?"

Met vriendelijke groeten,
Fatima Bali
Borgerhout, 30 juni 1999

site van Fatima Bali

allochtone politici in Antwerpen

allochtone verkozenen in Vlaanderen - élus allochtones en Flandre

candidats allochtones